آناتومی قطعه گیجگاهی
قطعه گیجگاهی
شامل تمام بافتی است که در زیر شیار خارجی (سیلوین) و در قسمت قدامی قشر
پس سری قرار دارد ساختمان های زیر قشری قطعه گیجگاهی عبارتنداز قشر لیمبیک
(کناری)، بادامه، و تشکیلات دم اسبی اتصالاتی که به قطعه گیجگاهی وارد شده و
از آن خارج می شوند، در سرتاسر مغز امتداد می یابند.

تقسیمات فرعی قشر گیجگاهی
برودمن،
10 منطقه گیجگاهی را شناسایی کرد، ولی در مطالعات جدیدتر، مناطق بسیار
بیشتری در میمون شناسائی شده اند به همین ترتیب، در انسان نیز مناطق بیشتری
وجود دارند ما می توانیم نواحی گیجگاهی واقع در سطح خارجی را به دو قسمت
تقسیم کنیم: نواحی شنوایی (مناطق 41 و 42 و 22 برودمن) و نواحی ای که جریان
بینایی شکمی را در قطعه گیجگاهی خارجی تشکیل می دهند

(مناطق 20 و 21 و 37 و 38) مناطق بینایی، اغلب قشر گیجگاهی تحتانی، و یا طبق تعریف فون اکونومو، TE نامیده میشوند.
همان
طور که می توانید در نماهای پیشانی وجودارد، شیارهای قطعه آهیانه ای، حاوی
مقادیر فراوانی از قشر مغز هستند. به طور اخص، شیار خارجی (سیلوین) حاوی
بافتی است که اینسولا (جزیره) را تشکیل می دهد؛ جزیره، شامل قشر چشایی و
نیز قشر ارتباطی شنوایی است.

شیار گیجگاهی فوقانی (STS)
شیار
گیجگاهی فوقانی (STS)، شکنج های گیجگاهی فوقانی و میانی را از یکدیگر جدا
می کند، و در ضمن حاوی مقادیر فراوانی قشر نو است. زیر نواحی پرشمار قشر
چند پردازه واحدی آن نشان داده شده است که درون دادهایی را از نواحی
شنوایی، بینایی، و پیکری و نیز از دو ناحیه چند پردازه واحدی دیگر (پیشانی و
آهیانه ای) و قشر اطراف دستگاه لیمبیک دریافت می کنند.

ناحیه گیجگاهی داخلی (قشر لیمبیک)
ناحیه
گیجگاهی داخلی (قشر لیمبیک)، شامل بادامه و قشر مجاور آن(آنکوس)، دم اسب و
قشر احاطه کننده آن (سوبیکولوم، قشر انتورینال، قشر پری رینال)، و شکنج
دوکی شکل است قشر انتورینال، همان منطقه 28 برودمن، و قشر پری رینال شامل
مناطق 35 و 36 برودمن است.
مناطق قشری TH و TF در انتهای خلفی قطعه
گیجگاهی، اغلب قشر اطراف دم اسب نامیده میشوند شکنج دوکی شکل و شکنج
گیجگاهی تحتانی، از نظر عملکردی، بخشی از قشر گیجگاهی خارجی هستند.