بخشی از متن:
واژه بازار در فارسی میانه: وازار با ترکیب های هم چون وازارگ( بازاری ) وازرگان (بازرگان) وازرگانیه (بازرگانی) وازار بد (رییس بازار) امده است.
آنچه مسلم است بازار از بدو حیات اجتماعی شهر و با تقسیم کار و لزوم مبادلات همراه همپای شهر نشینی و از مظاهر تمدن شهری بوده است آنچه از بازار شواهد موجود نشان می دهد بازار های سنتی عمدتا ممتعلق به قرن 13 میلادی است.
بازار ها شریان اقتصادی اجتماعی کالبدی شهر هستند که تنها از دکان ها تشکیل نشده بلکه از کاربری ها و اجزای خدماتی متعددی تشکیل شده است که عبارت اند از: معابر (شامل سر در ها راسته های اصلی و فرعی دالان ها و جهار سو ها و تقاطع) کاربری های تجاری و خدماتی (شامل دکان ها کارگاه های تولیدی و تعمیری خدماتی قیصریه ها کاروانسرا ها) کاربری های اموزشی و فرهنگی( شامل مساجد حو.ه های علمیه و مدارس) و سایر فضا های خدماتی از قبیل قهوه خانه ها خوراک پز ها حمام ها زورخانه ها و … می باشد.
و…