مختصری بر آزمون های تشریحی ,مقاله آزمون های تشریحی
آزمون های تشریحی
آزمون های تشریحی آزمون هایی هستند که پرسش های آن به صورت پرسش های باز پاسخ یا تشریحی است . این گونه آزمون ها برای ارزشیابی برخی از انواع تغییرات رفتاری ارزش خاص دارند . آزمودنی در پاسخ دادن به سؤال ها تا حدی آزادی عمل دارد و شرایط مناسبی برای تشریح عقاید و جنبه ها مختلف فکری او فراهم می آید . این آزمون ها به آزمودنی فرصت می دهند تا اطلاعات را به خاطر بیاورد و به زبان خود و کلمات خود آنچه را که مایل باشد بیان نماید و افکار و عقاید خود را مرتب نماید . علاوه بر این به معلم فرصت میدهد تا آزمودنی را از نظر پیشرفت عقاید ، انشاء ، قدرت درک مطالب و طرز تفکر بررسی و ارزشیابی کند .
در این گونه آزمون ها ، فقط سؤال در اختیار آزمودنی قرار می گیرد و او باید مطابق با نظر و سلیقه شخصی خود به آنها پاسخ دهد . این آزمون ها توانایی یاد آوری را می سنجد . امتیاز بزرگ آزمون های تشریحی این است که آنها برای اندازه گیری سطوح بالای طبقه بندی هدف های آموزشی یعنی کاربرد ، تحلیل ، ترکیب و ارزشیابی مورد استفاده قرار می گیرند . و پاسخ آن معمولا صولانی است و هدفهای خاصی را اندازه می گیرند . سؤال انشایی تنها موجب پاسخ های طولانی یا به اصطلاح کاغذ سیاه کن نمی شوند بلکه امکان اندازه گیری هدفهای آموزشی ، عقاید و افکار آزمودنی را میسر می سازند . که با سایر انواع سؤالهای باز پاسخ قابل اندازه گیری نمی باشند . تهیه سؤالهای انشایی تقریبا آْسان است . همان طور که ذکر شد ، دانش آموز در نوشتن آنها آزادی عمل دارد . از آنجا که دانش آموزان در پاسخگویی به سؤالهای انشایی آزادی عمل بیشتری دارند بنابراین معلم باید سؤالها را با دقت و با وضوح کامل طرح نماید . اگر سؤال انشایی به روشنی طرح نشود ، این خطر وجود خواهد داشت که از جانب دانش آموزان به شیوه ای مختلف و متفاوتی تفسیر شوند . اگر چنین مسأله ای به وجود آید دانستن اینکه سؤال واقعاً چه چیزی را اندازه می گیرد دشوار خواهد شد . با این حال ، نسبی و قراردادی بودن نمره گذاری سؤالات ، محدود بودن تعداد سؤالها ،زید بودن زمان لازم برای پاسخگویی و عینی نبودن نمره گذاری ، دخالت قضاوت شخصی مصحح در تصحیح و نمره گذاری سؤالات ، وقت گیر بودن تصحیح اوراق امتحانی و در نظر گرفتن نمونه کوچکی از مطالب تدریس شده و هدفهای آموزشی از معایب عمده آزمونهای تشریحی می باشد . پراکندگی نمرات در این آزمونها اطلاعات مشخصی درباره پایایی یا اعتبار یک آزمون القا نمی کند . استفاده از تعداد زیادی سؤال کوتاه پاسخ دو امتیاز دارد : اولاً ، معلم می تواند محتوای آموزشی زیادی را مورد توجه قرار می دهد . ثانیاً : تصحیح اوراق آ سان می شود . هنگامی که تعداد سؤالها زیاد است ، باید دانش آموزان را از شیوه نمره گذاری پاسخ های آنها ( ضریب هر سؤال ) مطلع کرد و از آنها خواست به همه سؤالها پاسخ بدهند . با توجه به محدود بودن سؤالهای انشایی ، نقش عامل شانس و تصادف احتما لاً بسیار مهم خواهد بود و ممکن است نمره فرد اصولا معرف میزان واقعی دانش او نباشد همچنین بسیار دشوار خواهد بود که بتوان دقت نمره گذاری سؤالهای انشایی را بطور قابل ملاحظه ای افزایش داد . شیوه ای که می تواند درجه اعتبار نمره گذاری آزمونهای انشایی را افزایش دهد این است که الگویی از پاسخ ها تهیه شود . این الگو باید بتواند تفاوت پاسخ صحیح از پاسخ غلط را بطور روشن نشان دهد . شیوه دیگر آن است که کل پاسخ آزمودنی به اجزای کوچک تقسیم شود و برای هر جزء یک نمره جداگانه در نظر گرفته شود .
مدافعان این گونه آزمونها ادعا می کنند که تهیه آزمونهای تشریحی از تهیه آزمونهای عینی آسانتر است ، نسبت به آزمونهای عینی موقعیت های واقعی تری را به آزمون شوندگان عرضه می کنند و توانایی پاسخ دهی یا یاد آوری آزمودنیها را به سؤالها می سنجند نه توانایی انتخاب یا باز شناسی پاسخ ها را . همچنین این آزمونها به دانش آموز امکان حدس زدن نمی دهند و عمل وی نیز تنها تشخیص پاسخ درست نیست . این یک واقعیت است که پاسخ دادن به سؤالهای انشایی بیش از آنکه نیاز به تشخیص و بازشناسی داشته باشد مستلزم
دانلود مختصری بر آزمون های تشریحی