مفهوم دقت و توجه به معنای این است که ما وقتی روی درونشدهای جسی معین، برنامه های حرکتی، محتوای حافظه و تجسمهای درونی متمرکز می شویم که از نورافكن ذهنی استفاده کرده باشیم. این نورافکن می تواند به صورت ناهشیار و و بدون توجه مانند زمانی که در حافظه خویش به دنبال نام کسی هستیم، فعال شود. . اگر چه تواناییهای کلامی موجب می شوند که این فرایند در انسان به صورت هشیار انجام گیرد، ولی احتمال دارد این فرایند تنها به توانایی کلامی مربوط نباشد. بنابراین در فرایند تحول، هشیاری به صورت تدریجی و همراه با افزایش توانای حرکتی فزونی می یابد و تواناییهای کلامی به عنوان وسیله ای برای افزایش با فرایند هشیاری تلقی می شود. ما پیش از اینکه در این فصل به مکانیزمهای نورونی مهار هشیاری بپردازی تأثير هشیاری بر رفتار را بررسی می کنیم و تمرکز ما بیشتر بر روی دقت و توجه دیداری است، چرا که در این زمینه ارتباط تنگاتنگی با پژوهشهای فیزیولوژی وجود دارد.