در خلال مرحله انتقال ، اضطراب بالاست. منابع این اضطراب فی نفسه در درون افراد و گروه هستند. اضطراب با ترس از ابله به نظر رسیدن از دست دادن کنترل ، سوء تفاهم ، ترد شدن و عدم آگاهی از آنچه انتظار میرود ارتباط دارد با افزایش اعتماد شرکت کنندگان به یکدیگر و رهبر ، اعضا به طور فزاینده ای قادر میشوند نگرانیهایشان را با یکدیگر در میان بگذارند و این ، اضطراب را کاهش میدهد.

مشارکت کنندگان بین ایمن ماندن و خطر درگیر شدن مردد هستند. و اغلب حق با آنهاست، که قدری مقاومت نشان دهند. از نظر روانکاوی مقاومت عبارت است از اکراه فرد در به آگاهی آوردن مطالب تهدید کننده ای که پیش از این انکار شده یا واپس رانده شده اند. و مقاومت مانع از بررسی مطالب ناهشیار توسط اعضا می شود. و از دیدگاه گسترده تری مقاومت به عنوان رفتاری است که فرد یا دیگران را از کشف مشکلات شخصی یا احساسهای دردناک دور نگه میدارد. رهبر نباید عضوی بی میل را سرزنش کند بلکه باید منبع بی میلی را کشف کند. و تا زمانی که رفتار مقاومت گونه کشف نشود می تواند پیشرفت گروه را متوقف سازد.